Hikmet Elp Şiirleri - Şair Hikmet Elp

Tarix bizi gén salıp
Eziz doğma torpağa
Sepelenen toxum tek
Hesretik dal-budağa

Gel Azerbaycan oğlu

Heybet dolu dağlar benim,çiçek açan bağlar benim
Dopdoluyum içim coşar,çağlar benim; Ben sevgiyim

Kıvrım kıvrım akan dere,çalkalanan derya benim
Mahmur mahmur gözlerdeki rüya benim; Ben sevgiyim

Sen Ağrı'nın eteğine kurulmuş
Serhatlara serhat olan Aralık
Asırlardır Türk kanıyla yoğrulmuş
Türklüğüme sevdalanan Aralık

Başı da sen,sonu da sen yolumun

Men sanardım ağlar menem
Gördüm tebiet ağlayır
Seher vaxdı yaşıl çemen
O dil qanmaz ot ağlayır
Külekler her yamacından
Işgalayıp kéçdiyinde

Uşaxlığ heyallarım
Meni bulud üstünde gezdirerdi
Anamki bir nağıla başlayanda
Ellerimden tutup tutup aparar
Nağıllar diyarında azdırardı

Çökünce karanlık
Yanınca odamdaki ışık
Her cama vuruşunda
Adeta bir can yitirir

Ölümüne atılır ileri

Kanmadan sana
............yalnız başıma
....................kaldım cihana
Gittin gideli
.........her seher yeli
.................eşsiz kokunu

Seninle az boğuşmadık
................bağında,bostanında
Cürümler işledim çocukluğumla
Öyle ki dar sokakların kadar aklımla
Seni kandırmaya uğraştım

Qeni atam,qoca atam hardan aldın bu irfanı
Ne medrese görüpsen,ne bir ilim ocağı
Göz açıp görmeyipsen ata-ana qucağı
Qıtlığın elasıdır sende yiye yoxluğu
Sinende södürüpsen,dadmayıb uşaxlığı
El qapısı-qul qapısı gezinipsen zaman zaman

Eski heyecanları aramıyorum
Ayakları yerebasmaz sevdalardan uzağım
Yüreğim aşk uğruna intiharlar yazmıyor
Delicesine,ölümüne sevdiğim diyemiyorum
Akilane yüreğimle,uçurumlardan uzak
Bu dingin gönül seni seviyor