Hikmet Elp Şiirleri - Şair Hikmet Elp

Yoksulluğun yurt tuttuğu dünyanda
Zengin yüreğinle hayata direnip
Dolmayan çilelerle kolboyunken
Tarlanda iş,yatakta eş beklerken
Çocukların sofrada aş beklerken
Sanki yetmez gibi çilen

Senin azadlığın,senin seadetin
Qelbimde yaşayan muradım menim
Qoy şad olsun,geniş olsun yatağın
Meni bölükleyen Arazım menim
Gözlerimde giryan murazım menim

Küçüktün,küçücüktün
Öksüzlük yetmez gibi
Çaresizlikte vardı
Okuldan ayrılışın
................kargalarken yoldaşın
Hep yalnız yürüdün

Gönül figan edip ah ile yansa
Seni beklemekten bıkmayacağım
Aşka isyan edip dertten usansa
Yine beklemekten bıkmayacağım

Bu yerden bir başka diyara göçsen

Rüzgarın kollarında salınırken
Yağmur çisesine yenik düşen
lale kanadı kadar zarif
Kaf dağından kalkarak gürleyen tufanın adı
Dünya durdukça duracak aşkların en inadı

Ömür bitti dünyanın boş çarkında
Gönül gamlı,yaşadığım beyhude
Bu dünyada olamadım farkında
Yoluna can adadığım beyhude

Cana bezdim o canan ki gelmedi

Bir acı düğümlendi
............... sol yanımda
Zamansız gelişlerin
.............. zamansız gidişiyle
Ayrılık kol gezmede yüreğimde
Özlem soluduğum hava,

Sıcak elleri hayâl etti mi ellerin
Üşümüşlüğünü sıcacık avuçlarda bırakan
Ya başın,bir omuzun hülyasını kurdu mu
Yorgun düşünceleri yaslayıp atacağı...
Şehrin sokaklarında hırpalanan bedenin
Varabildi mi saracak kolların düşlerine

Eriyen karların suyuyum
Dağlar aşan,çağıldayan derelerde
Çiçeklerin soluğuyum
Toprağın sinesinde hercai açan
Varoluş sebebim çiçeklerim
Boy boy,demet demet

Ekmeği,katığı
Yoksulumun alınteri
Öksüzünün gözyaşları
Merhamet çağıran dili
Yiğidine ağıt yakan
Fadik ananın mendili