Hikmet Elp Şiirleri - Şair Hikmet Elp

Hesret menim talehimdir
Menim öz qara bexdimdir
Zamanesi çox bed gelmiş
Sevincin ömrü gödelmiş
Ölen beçare bexdimdir

Ezizim bir gulağ as,men déyim sende dinle
Ezizim anla meni,qat vér mene dilinle

Tamam bir quşağ oldu aleme göz açdığım
Heledir ağlayıram sil gözümü elinle

Her uyandığım günde
Susuz çöllerimin beklediği
Karanlıklarıma akan yakamoz
İliklerime kadar her titreyişim
Varlığında ısındığım KIŞ GÜNEŞİM

Qundaqdakina layla,
...................dil qanana nağıldır
Anadilde menim neğmem
Toy évinde şadumandır
..................vay évinde min figandır
Gezer élde menim neğmem

Gözlerinden akan o sıcak bakış
Koparıp sinemden aldı gönlümü
Yüzünde tebessüm denen bir nakış
Çaldı yüreğimi,çaldı gönlümü

Dudağından düşen her hece,her söz

Qem dağının zirvesinde men çileli uşağam
Azatlığın kölgesinde talan olan bir bağam
Dertler ömrüme şerik,hesret sinemin malı
Könül yüküm intizar,sinem onun hambalı

Sormayın bu yérlerde biçare qaldığımı

Ne düşünebilirem
Nede yazır qelemim
Yoxdur senden bir özge
Derdim qemim elemim

Bes niye danışmırsan

Kavuşsan bütün arzularına
Emellerimi,hayellerimi silsen bir çırpıda
Zaman sensiz aksa acımasızca
Yanında bir başkası,kucağında bir çocuk
Ansızın karşılaşsak bir sokak köşesinde
Nihayet mutlu olduğunu görüp

Sevdanla matemli olan bu dünyam
Bir gün gelecek ki sensiz sönecek
Bana bağışlanan bu aşk dolu can
Ey vefasız o sevdandan ölecek

Yokluğunla yanan bu deli gönlüm

Bu torpağdan qıdalanan
Her varlığa gümanım var
Veten eşqi dadanların
Qeyretine inamım var

İnamım var, Azerbaycan sevdasının şerbetine