Hikayeleri Kalacak Şiiri - Kasım Kobakçı

Kente giren ordu, şehrin savunmasını aldı,
Hisara taşıyamadılar, kış nedeniyle erzakı,
Kuşatmayı bozma çabası, sonuçsuz kalınca,
Komutan artık dayanamadı, bıraktı sonuçta.
*
Aylarca süren mücadeleden sonra, nihayet kumandan,
Boyun eğme koşullarını, kabul etmek zorunda kaldı,
Elbette büyük bir galibiyetti, bu da tarihe geçecek,
Yenildiler ve muzaffer savunmacılar, teslim oldular.
*
Sıcak, kuru çölde susuzlukla savaştılar,
Cesurca karşı koydular, ama tükendiler,
Bitkin bedenleri, ruhlarına yorgun düştü,
Acı gerçeği, kabullenmek zorunda kaldılar.
*
Son umut kırıntısı da, kayboldu ufukta,
Sancaklar indirildi, kılıçlar bırakıldı yere,
Tüm onurlarını ve gururlarını, terk ettiler,
Gönülsüzce, boyun eğip teslim oldular.
*
Tarih sayfalarına, hüzünle yazıldı bu an,
Kahramanlıkları unutulmaz, ama sonları acı,
Direnişleri destandı, ancak yeterli olmadı,
Çaresizce, beyaz bayrakları çektiler.
*
Güneşin kavurduğu topraklarda, eriyip gittiler,
Bir zamanlar güçlü olanlar, şimdi güçsüzdüler,
Her şeyin bir sonu vardı, bu da onların sonuydu,
Gelecek nesillere, bir ders olarak kaldılar.
*
Umut ışığı tamamen söndü, karanlık çöktü,
Son sözler fısıldandı, sessizlik hüküm sürdü,
Mağlup oldular, çünkü artık savaşamazlardı,
Kaderlerini kabullenmekten başka, çareleri yoktu.
*
Onca verilen kayıp ve dökülen kandan sonra,
Zaferin tadını tatmak, onlara nasip olmadı,
Kaybedenler kulübü, şimdi onların yurduydu,
İsimleri unutulacak, sadece hikayeleri kalacaktı.