Hiçlik Şiiri - Milad Hekimiazer

Ben mi?
Sabahın ilk ışığında bir nebi gibi doğdum,
çiy damlalarıyla buluştum,
otların arasında sessizce süzüldüm,
toprağın nefesini hissettim.
Kollarım ve ayaklarım bitmiş tükenmiş;
ağrı mağrı tutmuyor beni,
ama yine de yürüdüm,
bir incir ağacının gölgesine doğru.

Sessiz bir yapraktım;
rüzgârla kıpırdadım,
yankının ortasında bir hayatın.
Şarap içerken düşündüm,
ölmek yoktur ki bir aşık,
başka bir aşık olurken.

Gözlerim bir dağa değdi;
zirvesinde karabulut,
eteğinde bir dere,
dalgalarında bir çınar vardı.
Ellerimi uzattım,
taşların soğukluğunu hissettim.
Ben bilirim yaptığım her işi,
o taşlara dokunurken bile,
bir yaşamın izi vardı ellerimde.

Kuşlar şarkı söyledi,
o şarkılarda kendimi buldum.
İnsanlarla karşılaştım;
avuçlarında alın teri,
yanaklarında bir yanık,
tüm yükleri omuzlarındaydı.
Ama gözlerinde saklıydı,
toprağa duydukları sevgi.
Onların peşinden yürüdüm,
varlıklarına hayran oldum.

Hayvanlar geçti önümden:
Bir köpek sürüsü toplandı,
bir kartal gökyüzüne hükmetti,
bir kırlangıç dans ederek
yüreğimi yerden kaldırdı.
Gözlerine baktım,
doğanın sırrını çözdüm.

Bir ağacın gölgesine sığındım,
yapraklar yüzümde dans etti.
Rüzgâr usulca esti,
doğa bana konuştu.
“Buradayım,” dedi,
“Her şey seninle bir.”
Toprağı sevdim, rüzgârı sevdim,
her şeyi tanrının sesiyle sevdim.

Ama seni gördüm, bir patikada,
avuçlarında çiçek, bir ilkbaharda.
Bir baharın kokusu doldu içime,
yüzünde uyurdu güneş, sessizce.

Gözlerin derindi, bir göl kadar,
sakindi ruhun, ceylanlar kadar.
Ve ben o an durdum, gözlerimde dinginlik,
sana bakarken buldum tüm gerçeklik.

Şarap içerken anladım,
sevgi dediğin,
bir incirin gövdesinden yükselen nehir gibi.

Sana baktım ve anladım,
hayat berraktı, su gibi duruldum.
Bir dağ misali sakindi dünya,
sevgiyle baktım, geçti zamanla.

Ölünce mi? Bir patikanın sonunda,
ağaçlar eğildiğinde kollarında,
yapraklar sardığında bedenimi,
toprakla bir olacağım yeniden, derinden.

Bir çiy damlası olurum sabahlara,
Hiçlikten geldim, hiçliğe dönerim,
ama sevgimle dünyayı överim.

Toprağı ektim, çiçekler açacak,
Ve hiçlik bile bir gün kokacak.