Hiçlik Vadisi Şiiri - Üner Dilek

Kadehler dağıldı döküldü bade
Sermeste mecalsiz meyhane kaldı
Saki halsiz masa kırık mey tatsız
Geride bir mekân virane kaldı

Gönülden vurgunlar görünmez artık
Efkârı sineye ödünç bıraktık
Diyarı gurbette türküler yaktık
Hasretten yadigâr terane kaldı

Fasıllar kesildi besteler suskun
Aşıkan lâl olmuş kelama küskün
Bir matem havası esti bütün gün
Elde boynu bükük kemane kaldı

Gâhi mutlu gâhi mutsuz bir hayat
Haz girdabı aşılmayan barikat
Sineler vurgunu malûm hakikat
Divane sevdalar mestane kaldı

Leylasız çöllerin aşk divanesi
Katıksız sevdanın tek şahanesi
Hiçlik vadisinin son hikâyesi
Mecnun'dan bugüne efsane kaldı