Hiçlik Şiiri - Emin Vural

Bir teli kopmuş
Saz gibi
Amacını yitirmiş
Büyükçe bir kolonun
Arkasına atılmış
Sigara izmaritleri
Gibi çaresiz
Küçükken oynanmış
Büyüdükçe unutulmaya
Yüz tutan oyuncaklar
Gibi yalnızım
İçi boş bir havuz
Bir beden küçük gelen kıyafet
Bardakta içilmeyi unutulup
Soğuyup giden bir kahve gibi
Yok olmuşum
Bir sokak lambası gibi hayatım
Sadece gündüzleri çalışan
Fark edilmeyen
Kimseye bir faydası dokunmayan
Var oluş sebebini unutan
Bir sokak lambasıyım
Bir hiçim
Yokum ben
Hiçlik
Kelimeyle anlatılabilir olsa
Dünyanın en uzun destanını yazardım
Sadece uzunluğuyla bilinen
Bir destan olmak da hiçlik değil midir?
Bir kelime bile yeter
Bazen hislerini
Kömür çıkaran madenciler gibi
Gün yüzüne çıkarmaya
Neler yapılır bir kömürle
Bir kelime yakarsın sobada
Bir kömür zehirler seni
O kadar etkilidir işte
Kelimeler
Hiçliğin tam ortasından alır seni
Sen de kelime gibisin sevgilim
Ne olur bu hiçliğin ortasından
Kurtar beni