İdam Şiiri - Emin Vural

İdam sehpasında vicdanlar kapışıyor
İnsanlar,yok etmeye çalışıyorlar soylarını
Herkes ideolejisine bağlı bir köpek
Kimin umrunda sokağa bırakılmış bir bebek

Battaniyesi üstünde olan anlar mı üşüyeni
Akşam ne yiyeceğini düşünen bilir mi fakiri
Kim görür emekçinin döktüğü teri
Eğer dökmüyorsa o teri kendi.

Unutma ey halkım unutma
Yukarıdan bakan göremez halini
Düşünce anlar belki
Ama önemli olan düşmeden görebilmekti.

Sefalet içinde yüzen onca insan
Can yeleklerini götürmüş para
Arıyor gözleri bulma umuduyla cankurtaran
Ama karar verilmiş,idam edilmiş vicdan.