Hiçliğin şairi/yim Şiiri - Fatih İlhan

Ben, ebed yolunda hiçliğin şairiyim;
Yüküm tartılamaz, azığım hiçliktir benim.

Acı hissetmez, ezelden nasırlı yanık yüreğim;
Ben ki var eden’in yokluk hırkasını giyenlerdenim.

Darlanmakta ne! Sıkıldıkça genişler nefesim;
Akıl ermez, arşa sığmaz daracık kabrim.

Sabahın doğum sancıları, yüreğimde hissettiklerim;
Korkma! Zimâm Allah’ta; beyhude, çocukça ürpermelerim.

Ey Rab! Dostunun sarsılmaz dostluğuna âmâdeyim;
Bu yüzden yükü ağır bir garip hambaleyim.

Bırak, paslı çanaktan kusmuk içerler içedursun;
Hamd yalnız O’na! Altın tastan susatmaz; zemzem yutmuşum.**