Hiçliğin Kıyısında Şiiri - Lena Clever

Ah demeden
düşer gözyaşları geceye,
bir köşede unutulmuş gibi
solgun bir hayat kalır.

Bir kedi ürkekliği kadar,
bir çocuğun salıncağı göğe değer.
Hayaller dökülür yaprak gibi,
kaldırımlar susar.

Hiç olmak…
bir aynada yüzünü tanıyamamak mı,
yoksa bir dostun sesinde
kendine yeniden doğmak mı?

Bir fısıltı iner karanlıktan:
“Sen yoksun sandığında bile,
bir çiçek büyür içinden,
bir bir sayar seni gökyüzü.”

Ve o an anlarsın,
hiçlik dediğin
bir tohum gibi toprağa düşmek,
sabah güneşiyle yeniden filizlenmektir

Çocuk gülümser salıncağında,
kedi yeniden ısınır umutların da,
sen yeniden inanırsın:
Hiç olmak,
en çok yaşamaktır aslında...22.08.2025