Hiçliğin farkına varıp kızdığım
Ben bir hiçim deyip şiir yazdığım
Günleri hatırladım bugün
Hiçliğin gerçekliği horon tepiyor üstümüzde
Minnacığın minnacığına yenik düşen bir yerküre
Diz çökmüş bir medeniyet
Bir virüs sebebiyet
Birden beşe beşten yirmibeşe
Katlanıp gidiyor bağ
Kartopundan kocaman dağ
Yıkılıyor adını koyamadığım çağ
Karabasan gibi çöken
Kanata kanata ciğer söken
Mikroskopla bile görülemeyen
Mini minnacık bir virüs bas bas bağırıyor
En büyük benim diyor
Çaresizlik çaresinde
Yaradanı biliyorum
Aynaya bakıyorum
Hiçliğim görüyorum
Avuçlarımı açıp dualar ediyorum
Tedbir, tevekkül, inanç diyorum
Sağlıklar diliyorum...
Kayıt Tarihi : 19.3.2020 01:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyanın korona virüs karşında almış olduğu tüm önlemlere rağmen hızla yayılması dikkate alınarak panik içindeki insanlığın duygularını yansıtan şiirdeki hiçlik duygusu maddi bir durum olmayıp gücümüzün sınırını, en üstün yaratık olmamıza rağmen mikroskopla bile görülemeyecek kadar küçük bir asalağa kuluçkalık yaparak bütün insanlığa yayılmasına vesile olurken düşülen acziyete vurgu yapmak, ol deyince olduran öl deyince öldüren yaradan için dünyadaki canlıları yok etmenin ne kadar basit olduğunu anlatmak içindir şiirin konusu da ölmekle ilgili hiçlik değil, çaresizlikle ilgili hiçlik, çarelerimizin bir yere kadar sınırlı olduğunu esas çarenin ise yaradanda olduğu hususunu vurgulamaktır.
İnşallah hocam beterin beterinden saklasın Allah'ım çok teşekkür ederim selam ve dualarımla
'Hiçlik' en yüce makam
Hiçlikte yaşam
Yüreğinize sağlık.
Teşekkür ederim Osman hocam Allah razı olsun
Yaşam dediğimiz de "benden bize doğru" evrilen, toplumsal karakter kazanan süreçlerdir..
Büyüğü "çağ/devir"diye...
Küçükleri "yıl, mevsim, ay...."
Ve "an..."
İçinde olunan...
Uyulan, modalaşan...
Ve sonuç..."KAVRAMLAR DA ÖLÜR, İNSANLAR DA..."
...
Esas olan soru... "Ölüm hiçlik midir?"
Yani her şey "hiçlikten gelip yine hiçliğe mi döner?"
...
Felsefe bu...
Ona ad veren... Kuramları "formüle" eden değişmiyor ama... O, hep "insan!"
İyi de...Bir "hiç midir kendisi?"
...
Hem akıl, hem moral değerler..
Birini diğerine yeğlemeden yaşamaktır, görevimiz...
"Üstün İnsan" böyle zamanların insanıdır...
O da "biziz!"
Bence...
Tebrikler Bülent Bey, Kardeşim..
Oldukça felsefi bir yorum için çok teşekkür ederim Zeybek hocam şiirdeki hiçlik maddi bir durum değil elbette nihayet insanız, şiirde gücümüzün sınırını, en üstün yaratık olmamıza rağmen mikroskopla bile görülemeyecek kadar küçük bir asalağa kuluçkalık yaparak bütün insanlığa yayılmasına vesile olurken düşülen çaresizliğe vurgu yapmak, ol deyince olduran öl deyince öldüren yaradan için dünyadaki canlıları yok etmenin ne kadar basit olduğunu anlatmak içindi şiirin konusu da ölmekle ilgili hiçlik değil, çaresizlikle ilgili hiçlik, çarelerimizin bir yere kadar sınırlı olduğunu esas çarenin ise yaradanda olduğu hususunu vurgulamaktı.
TÜM YORUMLAR (5)