Hicaz Fısıltı Şiiri - Kağan İşçen

Uzun bir yağmur girdi aramıza
Sokaklarda ince tebessümün kaldı

Hicaz bir fısıltıyı rüzgar
Sesin gibi taşırken ömrüme
Yaprağı kırıldı
En güzel anımızın...

Elleri açık bekliyor bir şehir
Bize en güzel tesadüfleri getirecek
Bir yaz döngüsü bu...

Mahallelerde uçurtma zamanıydı
Teyzeler günlük derdindeydi
Taze ekmek kokulu bir sabahtı
Sen aynıydın
Ben aynı...

Bir dağ kendi yüksekliğinden büyülendi
Bir okyanus kendi derinliğinde boğuldu
Sanki
Bir gece karanlığından kederli
Bir sokak kendi akışına kapıldı
Ömür karam
Kendi güzelliğine esir
Sanki...

Bir ömür can sıkıntısı
Tüm mevsim yalnız yaşanmış temmuz ikindisi
Sen bir orman dolusu konuşmuşsun
Ben çöl gibi suskun
Hazan değildi
Hüzün değil
Sessizdi...

Aynı yalanı
Farklı yaşadık
Aynı sevdada iki yalnız
Su içer gibi birdik
Anlamlar kadar çok
Yollar sımsıkı sararken dünyayı
Biz yoldan çıkmakla bir
Ve bu varlık alemi gelirken üstümüze
Biz hep gittik...

Güvercinler öpüşüyor ayak ucumda
Baş ucumda bulutların ș arkısı
Geldin mı yoksa...

Kış ayları gelirdi
Ayaklarımda kar suyu
Serçeler pencerelere düș kün
Kumrular uğuldamazdı
Seni akşam göğünün
Soğuk kırmızısında
Sayıklardım...