Hiç Kimse Gibi Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Beni en çok yokluğun seviyor, biliyor musun?
Yastığıma bıraktığın sessizlikten öğreniyorum bunu.
Sana ulaşamayan ellerim, kendi gölgeme dokunuyor artık.
Ama yetmiyor, hiçbir şey yetmiyor sensizlikte.

Kalabalık bir şehrin ortasında, bir otobüs durağında,
Ya da ıssız bir sahildeyim sanki.
Senin olmadığın her yer aynı,
Hep eksik, hep gri.
Oysa ne çok yakışıyordu yüzüne güneş,
Ve adın ne kadar güzeldi, sessiz bir çığlık gibi.

Sana yazdığım tüm şiirleri sildim dün gece,
Ama kelimeler hâlâ ellerimde kanıyor.
Seninle konuşmayan her cümle, bir taş gibi oturuyor yüreğime.

Biliyor musun?
Belki de Seni sevmek,
Hiç kavuşamayacağımızı bilerek bir ömür beklemekti.
Ve ben,
Senin adını anmadan ölmekten korkuyorum.
Aşk