Hiç Kimse Şiiri - Osman Coşkun

ayaklarına gökyüzünü serdim
yıldızlar sustu birer ikişer
yağmur ıslatmadı bu sefer
diyorsun ki “sen kimsin”
susuyorum

ellerin ruhumdu
çekersen ellerini canım gider dedim
üşüdüm
güneşi getirsen kimin umurunda
gözlerinle bana yâr olamadın

diyorsun ki “sen kimsin”
gülüyorum

saçlarını urgan yaptın boynuma
idam sehpası kuruldu düşlerime, dünlerime
ne öldüm ne yaşıyorum
ne yaptın anlamadım

diyorsun ki “sen kimsin”
düşünüyorum

yaşadığım en güzel zamandın sen
gökten yıldızlar indirdim düşlerine
ben demedim hep sendin her yerde
sağa bakmadım solu unuttum
yukarısı aşağısı hep senden ibaretti

düştüm kalktım peşin sıra
aşk oldum, beni unuttum sen oldum
kararınca şehir unutulduk anlaşılan
yağmur bile yağmaz artık
güneş doğmaz, ay gülmez falan

diyorsun ki “sen kimsin”
hiç, hiç kimseyim
ne mutlu bana…

'ben kim miyim
senin yaşamana sebeptir benim kudretim
sevgimi çektiğim vakit üzerinden
ne değer arz eder ki senin gözlerin'