Hiç fark edemedim... Şiiri - Adem Eminoğlu

Hiç fark edemedim
Nasıl, nerden , hangi aralık...
Sessizce , usul usul girmiş
Hiç sormadan , izin almadan..
Fark ettiğimde çok geçti
Kurulmuş, oturmuş gönül köşkümün baş kösesine..

Kaldırsam kalkmıyor
Git desem gitmiyor ...
Nemrut inatlı , hiç bir sözden anlamıyor..

Faydası yok , inatlaşmanın
İmkanı yok savaşmanın
Can feda olsun böylesi mert düşmanın..

Ama istikbalde, hürriyet zor gibi..
Mahkumiyet yakar durur, kor gibi...
Sürgün de edilmez ki kalpten böylesi..
Oturmuş gönül tahtına bir sultan gibi..

Hiç diyemedim
Ne çok, ne az, ne başka, Nasıl her cümle dönüşür aşka…
Destur almadan , uçup konmuş ..
Elimi soluma attığımda, çoktannn fethetmişti..
Bir kaçış bulmak mümkün değil ..
Belli Sevda bu, aşk bu..
Görülmemiştir de böylesi..

Kaç kere denedim olmadı..
Geldi ..! Kaç adım geri gittim
Yüz adım geri gitsem
Yine bir gülüşüne vuruldum ..

Gideside yoktu kalbimin
Diz çökmüş sevdaya..
Karar verilmiş ,hüküm kesilmiş..
Azad olmaz bu gönül gayrı
Madem ki teslimdir..
Aşk söylesin son sözü

Fakat olmuyor.. olmuyor
Aşk hiç bir zaman son sözü söyleyemedi..

Hep söylenenlere baş eğdi, eğdirildi..
Gel dese dona kalırdım, git dese ölürdüm,
Aşk dedikleri buymuş, ben geç anladım..

Şimdi,
Ne gitmeye gücümüz var, ne kalmaya cesaret,
Aşk hükmünü yazmış, ben ise susmuş, bir şairim güya...

Adem Eminoğlu & Burçin Çelik