Hiç bu kadar yakınken...

Hiç bu kadar yakınken,
uzaklık yaşamadım kimseye..
Bir kaç adım öteden,
Saatlerce izlerken seni
uzaklığının mesafesini hesaplayamadım.
Açsam kollarımı saracak kadar yakınsın,
sen ilk gözağrım, sen sol yanımsın..
Sen yüreğimde hapis,
Sen en uzağımsın..
Hiç bu kadar yakınken
uzaklık yaşamadım kimseye..
Baktıkça görebiliyorum seni,
perdelerin arkasından geçerken savrulan saçlarını..
Duvarların arkasında, seni uyurken görebiliyorum..
Senden habersiz
Sana misafir oluyorum,
Gelmek için yanına,
uyandırmadan
Dokunmak istiyorum saçlarına,
Ve saçların
İçimdeki sese yorgan misali,
Akmış yastığına..
Görebiliyorum, hissedebiliyorum seni..
Usanmadan saatlerce izliyorum seni,
Gözlerime hücum eden
Yaşları içime akıtarak,
Usulca kulağına eğilip
"çok özledim" diyorum...
Ne olur bir defa sarıl bana diyorum..
Sen duymuyorsun...
İzim, kokum kalsın diye
Saçlarını alırken üstünden,
Yanaklarına dokunuyorum,
Sen hissetmiyorsun..
Çünkü uyuyorsun..
Ben bunları yazarken bile sen uyuyorsun..
Hiç bu kadar yakınken uzaklık
Yaşamadım kimseye
Bedir-i G.C