Hiç bir şeye benzemez mektuplar

Sevgili dostum,güzel yüreğim.
Gönderilmeyecek mektuplar yazmak mı zor? . Gönderilenler mi? .
Düşünmeden edemedim.Var mıydı gönderilmeyenlerim,evet o kadar fazla olmasa da vardılar.Benim yok diyenlerin bile gönderilmemiş mektupları vardır.

Benim yoktur diyenlerin bile postada kaybolan mektupları olmuştur.
Adres değişikliğinden bulunamayanları saymazsak ki insan çoğu kez kendi adresinde olmadığı gibi kendinde bile değildir ki adresinde olabilsin.
Yok,yok evini taşıdığı için değil! içsel seyahatlere istem dışı yolculuklara çıktığından bulunamaz kendi bedeninde bile.Sana neler yazmak isterdim diye başlayan, sana dünyaları vermek isterdim le biten. Mektuplar kör gözlü sevgililerdir.göz göze gelip görüşebilenleri saymazsak.Dylan Thomas’ın dediği gibi.”Kör gözler meteorlar gibi ışık saçardı keyifle,öfke,öfke ışığın ölümüne “ diyerek kör gözleri aydınlatmada mektupların önemli işlevleri vardır.

Mektuplar başka bir dünyadır.
Yüreğinin damarlarına batırdığın kalemin kanamasıdır satırlar.Dostun ellerine yüreğini emanet etmektir,kendi benliğinle birlikte..Onu incitmeyeceğini düşünerek yüreğini parçaladığını bile,bile yazarsın.onulmaz yaralara affedilmez hatalara rağmen.Güven duymanın koşulsuz itaatinden beslenen, ne çok itimad ederiz de eline vesika veririz,onu öldüresiye sevdiğimizi satırlarda defalarca itiraf ederek.

Mektuplar insanı bazen en uç muhabbetlere taşır,bazen kozmik aleme.
Özdemir Asaf.İnsanın kendine mektup yazmasına, müziğin sizi dinlemesine yalnızlık demiş.,insan kendine mektuplar yazacak kadar olgunlaştıysa yalnız değildir artık.Kimselere hatta sevdiklerimize bile diyemediklerimizi satır aralarına serpiştirip sihirli satırlara sarıldığında tüm yalnızlıklardan arınıp gitmiş kalabalıklar arasında kaybolmuştur artık insan.

Neden gönderilmeyen mektuplarım olmasın ki, onlarda olmalı. Bizi iki dünya arasında salıncaklara bindirip kolan vurduran,ölüm le kalım arasında kaleme aldıklarımız bilinsin istesek,ne kadar doğru ifade edebiliriz ki ruh halimizi.
Adresimizde olmadığımız andır o kozmik alemde dolaştığımız zaman dilimi.
Bize hangi satırlar ulaşabilir ki o anda? Mektuplar başka bir dünyadır.
Yazıldığı anla okunduğu zaman dilimindeki bin bir suretin yazılı tasviridir.

Mektuplar ve ruh çöplüğüne dönen zarflar.
Satırlara henüz ulaşılamadan yaydığı koku (rahiya) ile seveni mest eden duygular taşıyan pulun üzerindeki damga,geldiği yerin adı,kimden geldiğine bakmaya bile lüzum görülmeyen,zamandan çalınacak an’ın kısa mutluluğunu bir ön okuma ile tadabilmenin keyfine ermek,tekrar,tekrar okunacak satırlara bir merhaba demek.

Sonra ellerinize sunulan yüreği şevkatle okşamak için satırlardaki buğuyu doyasıya içine çekebilmek isteğinin duyumsanması..Yürekten,yüreğe nakledilen sıcak nakışlar,satırlara sığmayan devasa duygu dalgalarını yakalamak… Yanan yüreğinizin yangınını söndürecek serpintileri kucaklamak,hasreti bir rüzgarın kanatlarına yükleyip, “Ben mutluyum,sende mutlu ol” muştusunu sevgiliye ulaştıracak fırtınayı beklemeye koyulmak..Yürek çırpıntılarına dur diyebilmek.

Gene adresinizde olmadığınız zaman dilimindesiniz.Kilometrelere değil kıta’lara hükmettiğiniz andasınız.işte hükümdar olduğunuz zamandasınız.

Böyle mektuplar çekmecelerde unutulmamalı elbet.
Hiçbir şeye benzemez mektuplarda anlatıla bilinen ler.
Mahallenin güzel kızına, ya da yakışıklı delikanlısına gönderilenler.
Ulaşamayanları saymazsak,koyduğumuz taşın altındaki uçtu ise,sakladığımız ağaç kovuğundaki yağmurdan ıslandıysa,ya da o çocuk emaneti sahibine vermediyse
Gitmeyen ya da gönderilmeyen mektuplar arasına katıldınız,sizin de gönderilmeyen mektuplarınız varmış demek ki.
Oysa, sana gönderilmeyen mektubum olsun istemezdim.
Sayfalar dolusu yürek yangınımı gizledim..Sabahlara kadar düşünüp kahrolarak,günlüklerimizi neden okulla birlikte okula terk ettik.
Bu alışkanlıklarımız bizi gönderilmeyen mektuplardan kurtaracaktı.
Yüreklerimizi duygu mezarlığına çevirmeyecekti..Ceset torbası olmaktan kurtaracaktı yüreklerimizi. Kendimize açamadığımız duygularımızın mezarlığı haline dönen günlüklerimiz madem artık yok..

Sevdiğinin yüreğine ceset gömemiyorsan, inan ki seninde gönderilmeyen mektupların olacaktır..En güzel mekân sevdiğinin yüreğine serilip taht kuracaksın,sonra o mekâna yangın düşüreceksin..Yok dostum yok,kendimi de onu da yakamam. Varsın gönderilmeyen mektuplarım olsun.

Senin kirpiğine düşecek elmas parçalarını savurganca harcayacak kadar müsrif değilim..Yüreğine düşecek sancı ben olmamalıyım.
Günlerce postacının yoluna hasretle de baksa gözlerin,sana salmayacağım o kötü satırları, benimde gönderilmeyen mektubum olsun.
Sen olmasaydın! benim hiç mektubum olmayacaktı ki iyi ki varsın..
İyi ki seni seviyorum.
Sen olmasaydın gönderilmeyen mektuplardan hiç haberim olmayacaktı.
Mektupların önemini öğrenemeyecektim.
Seni ve mektuplarını şimdi daha çok seviyorum.GÖNDERMESEN DE.

“Aşk köprü kurmaktır.İnsanlar köprü kuracaklarına
duvarlar ördükleri için yalnız kalırlar “ Newton