Hiç bir şeye benzemez korku Şiiri - Hati ...

farksızdı, göle düşen kedi yavrusundan
ayakları ıslak, üstü başı perişan
bilebilseydi buz gibi karşılanacağını
beynine yıldırım düşeceğini de bilse
gitmezdi, sürüklemezdi ayakları onu
cennet zannederek gittiği yere

yine tutmuştu öksürük nöbeti,
başına çektiği tozlu battaniyeye sarıldı
sarsıla sarsıla uzunca bir süre öksürdü
ve karıştı gök kubbenin amansız gürlemelerine
başka zaman olsa hiç şüphesiz ağlardı
uslu uslu gözyaşlarına yaslardı başını

bu kez olmazdı, tam zamanıydı ayağa kalkmanın
tam zamanıydı, tüm korkulara meydan okumanın
sabahın ilk ışıklarında durmuştu yağmur
ve ardından kuduz bir hayvan gibi uluyan fırtına
hemen toparlanıp yola düştü
sanki tüm olup bitenler yalnızca bir düştü

artık korkmuyordu, ne gök gürültüsünden
ne fırtınanın sesinden, bitmişti her şey
ve hiç bir şeye benzemeyen kahrolası korku
hiç konuşmadan anlatmışlardı, üstüne basa-basa
anlamıştı sonunda sarılabileceği kendinden
tutabileceği elinden başka bir el olamayacağını
anlamıştı ona yağmurun gök kuşağı sunmayacağını