Hiç Şiiri - Mustafa Atiş

Hayalin gözümde canlandı durdu
Yüreğim adını hep andı durdu
Sensiz aşklar bile kanadı durdu
Yaramı görüp de sarmaz mısın hiç?

Sen gittin ardından baharlar soldu
Güllerin yerine dikenler doldu
Eller bile bana hep mahrem oldu
Ne haldesin diye sormaz mısın hiç?

Sevgi buhar mı ki uçup kaybolsun
Kays’ı mecnun eden Leyla’ya dönsün
Ayrılık tamam da, birazcık olsun
Aklını benimle yormaz mısın hiç?

Bir gönül yaralı, bir gönül kayıp
Kaybolanı gece gündüz arayıp
Bir an olsun geçmişi hatırlayıp
Gönlünü gönlümle karmaz mısın hiç?

Düşlerimiz vardı sevgi kokulu
Sevdanın olur mu ilmi, okulu
Vefalı yaratmış Halik her kulu
Yine mazilere dalmaz mısın hiç?

Hasretleri uzak diyara salıp
Kavuşmanın mesrur ruhuna dalıp
Gururunu ayaklar altına alıp
Bırakıp menzile varmaz mısın hiç?

Ben çiçektim sana, sen bana baldın
Bir damla vermedin hepsini aldın
Henüz tomurcukken kokumu çaldın
Vuslat kapısını çalmaz mısın hiç?

Can suyum çağladı ah-ü zarında
Ruhumu dağladı hep nazarında
Kaç defa ağladı gülizarında
Bıraktığım yerde kalmaz mısın hiç?

Hicranın feryadı çıkar mı göğe
Gelir mi yağmurlar seni görmeğe
Yarısı boş kalan sevi belleğe
Beni yükleyerek dolmaz mısın hiç?