Heyecan Denizi Şiiri - Hüseyin Evcil

Sen, bambaşkasın sevgilim. Yeni dönem, yeni sayfa değilsin. Sanma hiç doğduğunu ya da aktığını. İçimdesin hep, sonsuzca yükselmeye yazgılı bir tanrı gibi. Sevecenliğin güneşlere korku. Ölçüsüz yorgunluğumla koşuyorum sana. Yollar uzayacak, sevmek yetmeyecek biliyorum. Biliyorum her şeyi. Uyku beyazı geceler, yazamadığım yer altı şiirleri ve aşk gezegeninde solo. Gözlerin; üzerimde eriyen karlar gibi, sancılı, suskun. Zaman fenerleri kadar da zenginsin. Ne olur kolların açık kalsın. Bu denizde dağılsın saçların. Seni sana sunuyorum, kabul et. Soluk soluğa kovalamaca ve dağılan toz bulutları. Yaşadık, yaşayacağız. Bağırarak, çoğalarak.