Odam soğuk, odam karanlık..
Bilinçsizce dolanıyorum evin içinde..
Kendi kendime konuşuyor,
dakikalarca aynada kendimi izliyorum..
Yanımda sen yokken eksiğim biraz
Sessiz, sedasız, ıssız
Hüzünlü, somurtkan ve ağlamaklı..
Hayat bana çok mu görüyor seni,
Ya da şart mı bedel ödemek?
Hiç böyle olmamıştı
Kalbim yerinden fırlayıp
İstanbul’a gidecek gibi..
Bir yarım burada,
diğer yarım orada yaşıyor sanki..
Akşamların hüznü,
biraz şarap ve yalnızlığın soğuk yüzü..
İstanbul şarkıları söyleyen o sokak kızı..
Adamı intihara sürükleyen her şey..
Sonra sen..
Gözlerin, sağ yanağında gamzen,
bembeyaz ellerin..
Adamı hayata döndüren her şey..
06.11.03
Hakan LimanKayıt Tarihi : 24.6.2004 01:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!