Herkesin arkadaşı Şiiri - Sinan Karakaş

Biz görelim diye sen uyumuyorsun
Uykun gelse de hiç uyumuyorsun
Hep bekliyorsun bizi sabahlara kadar
Bekliyorsun
Uyusun diye insanlar
Ne aşıkların dert babası oldun
Dinledin çaresizleri
Sabır taşı oldun onlara
Çatlamadın
Hep nöbettesin
Bu gün yine nöbettesin
Hep gözlemektesin geleceklerin yolunu
Dinliyorsun son seslerine kadar gidenlerin ayak seslerini
Bilmem mi seni
Vefanı anlamam mı
Tanımam mı sevginin büyüklüğünü
Neler gördüğünü de bilirim
Nelere şahit olduğunu
Bilmem mi
Sen ve kaldırımlar
İki dostsunuz sabaha kadar
Gecelerin tanığısınız
Kayıtlarınızda saklıdır yaşananlar
Anlatamıyorsunuz
Az mı ağladılar yaslanıp duvarlara
Az mı kim vurduya gitti insanlar
Delil aradılar
Tanık aradılar
Ama sana sormadılar
Seni görmediler bile
Sen hiç mi yorulmazsın
Hiç mi dinlenmezsin
Hiç tatil yapmazsın
Her gün 20: 07 nöbeti senin
Ben seni bilirim
Bilmeyenler bilmez
Az sabahlamadım
Sana sığınarak
Korudun beni ışığınla
Isınmaya çalıştım soğuk kış günlerinde yansımanla
Her kes sana sokak lambası diyor
Varsın desinler
Bilmezler ki sen herkesin dostusun
Herkesin arkadaşı