Ulu orta kanamak hiç hoş değil, biliyorum
Ama acılarım o kadar çok
Ve o kadar derin ki
Ne kimseye anlatabiliyor
Ne de anlaşılmak istiyorum
Korkuyorum, yüreğimde acı bir korku
Allah'a sığınıyor sabrediyorum
Yeni başlangıçlar yapmalıyım biliyorum
Ama cesaretim yok
Çevremde tutunacak bir dal arıyorum
Ama herkes kendi yalnızlığına bir gömülmüş ki
Onlar da anlaşılmaktan korkuyorlar, görüyorum
Kimsenin kimseye yardım edecek hali yok
Herkes yorgun herkes düşünceli
Herkes bir şeylerden şikayetçi
Herkes, herkesten kaçmakta buluyor çareyi
Birisine üç beş kuruş vermek
Birisini güldürmek mutlu ediyor insanı
En azından o kadar aciz olmadığını hissettiriyor insana
İnsan mutlu edebildiği kadar mutlu oluyor da
Kim yazacak, kim uygulayacak bu reçeteyi...
©
25 Temmuz 2023
12:10
Kayıt Tarihi : 25.7.2023 15:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Burhaneddin Kekeç](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/07/25/herkes-anlasilmaktan-korkuyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!