Her Yanımda Çelişkiler Yumağı

Her yanımda çelişkiler yumağı
Son model bir arabanın ısıtmalı koltuğunda
Devrim türküleri okumak kadar,
Ruhumuzu aldatmıştık oysa hepimiz
Çünkü gerçek savaşçıların payına düşen
Sadece acılardı
Ve buydu elbette onları her zaman haklı kılan

Hangi umudu tazeler doğacak güneş
Belki biraz ısıtır sadece üşüyen düşlerimizi.
Çoktan unutmuşuz deliksiz gece uykularını
Taze ekmeği,
Sıcak bir odayı.
Onun için dedik ki sana ey halkım
En gerçeği budur sevebilmenin

Yine duman kapladı aşılmaz dağların zirvesini.
Üşüyorum
Yok ellerimi tutabilecek kimse.
Düşüyorum
Kederin sarp yamaçlarından.
Sadece bir bakışın yeter bana ey yar
Ellerin olmasa da
Her şeye rağmen ayakta durmama
Bir gülüşün yeter
Sabahsız gecelerde buz tutmuş yüreğimi ısıtmaya.

Unutma beni en gerçek sevdam
Biz seninle birlikte yenmeyi öğrendik acılarımızı…