Dünya Tezgahında Adalet Olmaz mı?

Görünmez ufukta dağ eriyince
Uzandım gözlerle lal oldu dilim
Mekân doğru değil, mahpus sadece,
İlk durakta sonum olmadan indim

Biziz böyle köhne yaşamda akan,
Biziz yokuş çıkan, çetin yolumuz.
Az bulduk yedik aş, çok verdik candan,
Yük taşımaz oldu sarkan bu omuz.

İstegim Tanrıdan bir tutam huzur,
Kaybolmuş hükümsüz biten adalet;
Uzanmış yatıyor yerlerde onur,
Baştan kokmuş başı açık ihanet!

Dünya bir tezgahtır, solan bir çiçek,
El ele vermiş kin, haset ve savaş ;
Yok olmuş sevgiler, nerde tütecek,
Ölüyor gün be gün nizam arkadaş.. .

Çarpar tatsız yaşam garip kulunu,
Baktım yeryüzünde bin çeşit yüz var.
Gördüm sahte hayat orta oyunu,
Boş dünyada derdi ikiye katlar.