Her şey rüzgar gibi davrulur

Öyle sanıyoruz ki,
Eşi benzeri yoktur dünyada.
Bir bakışıyla yatışır kalpler,
Bir sesiyle susar fırtınalar.

Ama bu dünya tuhaf bir yer,
Kimseye yâr olmamış bugüne dek.
Bir gün ışık gibi parlar güzellikler,
Ertesi gün gölge gibi kaybolur, gider.

Ne gördüysek, aldanmışız meğer,
Her güzellik solmaya meyilli.
Zaman her şeyi eskitiyor sessizce,
Yine de biz .. kalıcıyı arıyoruz delice.

Bir ömür tükettik peşinden koşarken,
Bir gülün soluşuna ağlarken.
Sandık ki ebedidir her şey,
Oysa o, bir imtihanmış... bir perdeymiş meğer.

Gözlerimiz kamaştı dünyanın hilesiyle,
Unuttuk geçiciliğini, gölgesinde uyuduk.
Sığındık, ama yanıldık;
Ne mal, ne güzellik kalır sonunda..
Hepsi bir gün rüzgâr gibi savrulur, gider.

Belki de en doğru olan,
Geçiciye değil, ebedî olana tutunmak.
Bu dünya doyurmaz gönlümüzü;
Çünkü asıl kavuşma,
İnanıyoruz ki burada değil..
Öbür yandadır.
mesakin-24/20/2025