Her Şey İçin Çok Geç Şiiri - Halil Kumcu

Her şey için çok geç;
Deli bir âşık gibi bakma.
Uzaklara, çok uzaklara
Gitme isteği uyandırıyorsun sol tarafıma.

Kalp ritimlerim değişiyor;
Elimi sıkıca tuttuğun an,
Yüzün yüzüme güldüğünde
Çocuklaşıyor, deliriyorum mutluluktan.

Sallarken seni korkusuzca,
İpten ve tahtadan bir salıncakta,
Önce tenini sonra yüreğini okşuyorum;
Şen şakrak yükselirken sesin vuslata.

Çağırsan sevgi de yetmiyor;
Çok eskiden rastlaşacaktık.
Birbirine geç kalan iki insanız biz;
Yazık, birbirimizi tamamlayamadık.

Çok geçti ve üzerinden çok baharlar geçmişti;
Başın omzuma düştüğünde,
Dönüp bakarsan ardına gidemem;
Gidemem, aklım kalır sende.

Başıma gelen en güzel şey,
Ben sana gelemem;
Yanlış zamanda karşılaşmışız.
Eğer yüreğin varsa sen gel, ciğerparem.

Bir hikâyede rastlaşırız belki bir gün;
Veya bir şiirin dizelerinde.
Uzaktan gelen bulanık bir hayal gibi,
En ince duygularımızın içinde.

Ziyan oldu aşkımız, ziyan;
Birbirimizden habersiz, başka başka yüreklerde.
Çiçekler gibi yapraklarımız döküldü;
Yaşanacak hiçbir şey bırakmadı geride.

Nafile geçen ömrümüz,
Yalan oldu aşkımızla yalan;
Baharı görmeden hazana erdi;
Böylesine severken feryat figan.

Koparamam kalbimi, elinde atıyor;
Söküp atamam içimden.
Bir hoşça kal ile beni oraya gömün;
Ne hazin ki ben ölüyorum ve oradasın sen.

22 Mayıs 2024 / Çarşamba / Ankara