Her hayat bir hikaye, yazabilene ise roman
Hüzünlü bir şarkı olur çınlar kulaklarda
Ben ise sustuklarımı yazıyorum hikayeme
Masum beyaz kağıtlarla paylaşıyorum yalnızlığımı
Yumuşacık dokunuşlarla anlatıyorum yüreğimin sızısını
Mühürledim dudaklarımı sessizliğe mahkum ettim
Küçük bir kız çocuğu ağlıyor içimde
Haykıramadım içimde volkanlar patlarken
Susturdum kalbimi kapattım aşka sevgiye
Kör bir bıçakla öldürdüm bir daha sevmesin diye
Yaşadğım şehre küstüm
Gezmedim gezemedim sokaklarını
Kaldırımlarda ölmüş nice sevdalar var diye
Dilimde ki şarkıları susturdum yaktım yüreğimde ki mısraları
Yaralarımı yalayıp geçen rüzgara küstüm
Sadece gözlerim konuşuyor anlayabilene
Saçlarına ak düştü hayallerimin
Islak kirpiklerime ise gölgeler
Kucağımda yaşanmamış sevdamın hikayesi sitem eder
Öyle bir şimşek olup çakmalıyım ki
Suskunluğum dile gelsin..
Sırtımı yalnızlık duvarına yasladım başımı ise karanlık gecelere,
İçimde ufacık sevgi kırıntısı kımıldıyor
Onu da öldürüp atıveriyorum sonsuz boşluğa
Ne zaman tutunmaya kalksam hikayeme
Hazan ayağa kalkıp sarı hüzünleri döküveriyor gönül bahçeme..
Kayıt Tarihi : 15.6.2014 20:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her gün bir öcekinden farklı gelecek; lütfen inanın bu bir
doğal gerçek. İnsan yaşamının tümü gülmek değil, bazen
ağlamaktır, acılarımızı içimizde bastırıp, gerçekler
karşısında biraz rol yapmaktır. Her zaman kendi rolünü
oynayan insan, bir başkasının rolünü de üstlenecek hiç
zorlanmadan. Sevgilerimle....++
İçimde ufacık sevgi kırıntısı kımıldıyor
Aşk ile geliştirilmeli ki
filizlensin
TEBRİKLER
İçimde ufacık sevgi kırıntısı kımıldıyor
Onu da öldürüp atıveriyorum sonsuz boşluğa
Ne zaman tutunmaya kalksam hikayeme
Hazan ayağa kalkıp sarı hüzünleri döküveriyor gönül bahçeme..
TÜM YORUMLAR (3)