Her Gün Ayrı Bir Ömür Şiiri - Kağan İşçen

sana ömrümü verdim
şiir yazasım yoktu...

manzara seyreder gibiyim
dalarken yanımdaki yokluğuna...

soğukta kuşlar kanatlanırken
yalnızlaşıyor düşlerim oracıkta...

yağmurlu yollarda ayrıldık
sadece ayrıldık...

arasam bir türlü aramasam bir
en iyisi sen ara...

uykuyu seni sevince sevdim
uyanmayı da...

evli bahçe dünyalı sen
bahçeli ev senli dünya
ben yok...

o sokağın çocukları başka
anne babaları yalnız olunca...

ağaçları budayınca
kirlendi evlerin ayakları...

karda çırpınan kargayı özlemiştim
koynumdaki gözleriyle unutmuştum...

her ülkenin en sessiz ve en güzel kasabasında
mutlaka bir deniz veya bir nehir olmalı
bir de sen...

küçük tozlu kendi halinde ve eski görünen
ne eksik ne fazla
mutsuzluğu pek bilmiyor...