Her Ayak Yol Bilmez

Özlemin uğramış, akşamdan
Seheri saran kokundan bildim.
Pusular atılmış, tutulmuş köşeler
Saklar hep bir alçağı kenarda
O ürkek halini; izinden, tozundan!
Uzun ara atılmış, gelmeden giden
Adımından bildim…
Oluruna bırakmaz ki
Tövbesi yok, kurşun döken gecenin.
Nazlı hilal kırgın, bulutlar bir tuhaf ki
Güneşe darılan hınç alıyor sevgiden.
Çıkıyor şu aklım, duruyor kalbim
Üç beş dakika bir rahat vermez ki
Gelen rüzgârın, sesinden bildim.
Yine kıran, yine söven!
Kaşı kara, yüzü celal akşamın
Kırbacı döküyor bütün öfkeleri.
Ezeldir bu kavganın içinde ölen
Faili meçhule yazılır kadavra!
Aşka giden her ayak yol bilmez
Yollar ceset, aşkın kokusundan
Ve daha çok kendimden bildim.