Her Aşk Kendi Göbek Bağından Asılır

kıt kanaat geçinen aşkların
yüreği temmuz sıcağında terler
her aşk kendi kapısını çalar
ve hiçbir öyküde sevmedi
cırcır böceği karıncayı
her aşk kendi tokluğuna dilenir
ölümü deftere yazanları saymazsak
şimdi aşık olmak varmış
acının kıtlık zamnlarında
doyasıya yahut geberircesine
her aşk kendini böler
içerde gün sayanları saymazsak
sevgiyi duvarlara...
her ağustos sıcağında
tüm aşklar kendi oynunu oynar
maskeli sevişmelerin gizinde
dumanı teninin kiri çoğu aşkın
elini yıkamadan oturur sofraya
her aşk kendi öz yurdunda sürgündür
ki aşk denmez
gidenin arkasından ağlamyan yalana
şimdi aşık olmak varmış
kederi ağzında zehirli yılanlara
her aşk kendi göbek bağından asılır
asılır aşık olmayanlar da
ve bir akşam üstü
çirkinliğine methiye düzenleri saymazsak
ve aşk bir nuh tufanında
birbirini tanımayan yolcuların yorgunluğu kadardır
gemiye binmeyenleri
saymazsak...