Hepsi Ben Şiiri - Yakup Osmanoğlu

Gün batımı ufka bak, bak da beni tanı,
Gördüğün sakın şaşırtmasın seni,
Batan güneşe ben sürdüm o kanı.

Akşam telaşı, eve dönüş yolu,
Zenginin yok'u, fakirin bol'u,
Hepsi ben...

İlkbaharda çiğ, güz gülüne düşen kırağı,
Ustasız dükkanın vefakar son çırağı,
Hepsi ben...

Huzur, İzmir'de imbattan arta kalan,
Ümit, İstanbul'da kalabalıkta kaybolan,
Hepsi ben...

Şehirden şehre valizsiz taşınan keder,
Otobüsteki tek kişilik son yer,
Hepsi ben...

Yere göğe sığmayan, hayallerde saklanan,
Ve gerçek kadar güzel, tek yalan,
Hepsi ben...

Ağustos böceği, dört yapraklı yonca,
Solmayan tek çiçek, sevgisiz kalınca,
Hepsi ben...

Yurtsuz değilim, olmadığın her yerdeyim,
Anladım, bir tek sende yok yerim...