Hep Yarına Şiiri - Fatih Sever

Hep yarına,
Çocukken başladı bu zorunlu öğreti,
O zaman,
Belki bir çocuksu heves,
Beklide ihtiyaç,
Bir ayakkabı
Belki de basit bir kazaktı isteğim,
Babam memurdu
umudum,
hep bir sonraki sonra ki maaş’tı

büyüdük.
Değişmedi sonuç, çocukluktaki gibi,
Sonu hep beklenti.
Sevgi,
Aşk
Beklide para,
Çocukluktaki gibi,
Sonu hep beklenti.
Kısmetse yarına, yine ertele umutları
Yaşam izin verirse bir sonraki bahara,

Hiç gelmedi yarın.
Öğrendim ki.
Yarın ne kadar uzun,
Beklide bir ömür