Hep Seninle Şiiri - Hasan Suver

I

Kalbinde erittim pembe yıllarımı
Ümitlerimi mutlu bir rüya aldı
Tütün gibi sardın duygularımı
Geriye biraz kül biraz duman kaldı

Mayıs çöllerinde oruçluydum sana
Güneşin batmaz uykum gelmezdi
Akşam ezanları gibi telaşlı
Seni görünce yüreğim titrerdi

Aceleyle geçti, kaçırdım yılları
Bütün limanlarımda sen varsın
Sevgimiz eskitecek yeni baharları
Bu ikindi güneşine sığdıramazsın

II

Saçlarım saçlarında ağardı
Çamaşırlarım tırnaklarında
En zor zamanımda acı sözlerimi
Ağırladın göz yaşlarında

Irmaklar kalbinle kalbimin arasındaydı
Güller dudaklarınla dudaklarımın
Kardelen çiçeği bakışların olmasaydı
Kar yağardı üstüne sıcak rüyalarımın

Kalbimi bahçe yapıp sevgimle sulasam
Seni bir çiçek gibi büyütsem içimde
Sana olan hasretimi böyle doyursam
İster cennette olsun ister cehennemde

Beyaz bir bulut olup yükselince göklere
Yıldızımızı yerinden koparacağım
Senden önce girersem sonsuzluk bahçesine
Orada bekleyecek seni toprağım

III

Ellerin var … ellerin beyaz narin
Çilek gibi gönlümü koparan
Toprağı çiçeğe, evi cennete çeviren ellerin
Ellerdir vatanı koruyan, hamuru yoğuran
Ve ellerinden bellidir şefkati bir annenin

Gözlerin…
Gökyüzü kadar uzak, nefes kadar yakın gözlerin
Çeker beni denizlerin derinliğine
Satır satır ruhumu çöllerde okur
Ve çıkarım her zaman sadakatin serinliğine