Hep keder. Şiiri - Mert Dağlı

Türk’üm ben
Gururluyum ama hüznüm asra bedel.
Gardaşlarım ağlıyor, acılarım nasıl diner ?
Neden susuyoruz nedir bize engel ?
Kerkük,Musul,Telafer hep keder, hep keder.

Ahıska’da akan kan gene benden
Sürüldüm bu sefer hem evimden,hem köyümden
Vagonlaraa dolduru, öldürüldü; anam,babam, dedem
Kırım,Kafkasya,Ahıska hep keder, hep keder.

Yunan Devlet kurdu Türk’e zülmetti.
Atina’da şerefsizce katletti.
Kıbrıs’ı kanımla lekeledi.
Kıbrıs,Selanik,Atina hep keder, hep keder.

Sovyet geldi, Anayurdumu aldı !
Sömürdü, zulmetti, canımı yaktı
Beni gardaşımdan bile uzaklaştırdı.
Kazakistan,Türkmenistan,Kırgızıstan hep keder, hep keder.

Çin soyumu kırdı bunu yapmazdı hiçbir düşmanım
Kamplarda geçti günüm, ayım ve hatta yılım.
Evime girdi; Çinli bir şerefsiz yığın
Urumçi,Uygur,Doğu Türkistan hep keder, hep keder

Suriyede akan kan benim, Irakta’ki Türkmenim
Bu kahpe dünyada zulüm gören Türk benim,
Hep zulüm görmekten mi kısıldı sesim ?
Cerablus,Halep,Türkmendağ hep keder, hep keder.

Ermeni sırtımdan vurdu, sadık sanmıştım oysa
Güvenilmezmiş öğrendim Türk’ten başkasına
Hocalı’yı bastı, katletti; Yaşlı,Çocuk,Ana
Karabağ,Hocalı,Şuşa hep keder, hep keder.

Mollalar mezhep dedi, böldü yurdumu ikiye
Kırk milyon Bozkurtum, esir oldu tilkiye.
Fars'sın dediler sana ! Biz nere Farslar nere ?
Bakü,Tebriz,Ankara hep keder, hep keder.

Türkiye dedim benim en güçlü devletim.
Kendi devletimde bile katledildim.
Bazen Neşe Alten’im bazen Bedirhan bebeğim.
Hakkari,Diyarbakır,Çukurca hep keder; hep keder.

Çözüm dediler, Kurdu çakala ezdirdiler.
Paçavralar ile kampüste gezdiler.
Bir yiğit’e bıçak çektiler.
Fırat, Yılmaz, Çakıroğlu hep keder; hep keder.