Hasbihal Şiiri - Mert Dağlı

HASBİHAL

Bütün şiirler yazıldı,
Ve söylendi bütün sözler,
Çünkü binlerce yıldır var bu zehir.
Şimdi ben ne yapayım?
Dağları mı deleyim Kerem gibi,
Ya da gözlerine mi yazayım Atsız misali,
Hayır, hayır..
Farklı olmalıyım.
Ben uhrevi bir aşkı dünyevi bakışlarla ilan ediyorum.
Ve yazıyorum,
Arada sırada konuşmak istiyorum.
Irmaklara anlatıyorum, akıyor.
Ağaçlara bahsediyorum, yaprak döküyor.
Güneşe söylüyorum, batıyor.
Toprak dinler diyorum, kuruyor.
Derin iç çekip sigara yakıyorum,
Tütün dumanı ile dertleşiyorum...
O da dayanamayıp uçup gidiyor.
Kimse dinlemiyor beni,
Kimse dinlemiyor bendeki seni,
Ne yapayım ben de kendime dönüyorum.
Seni, başıma bu belayı açan kalbime anlatıyorum.
Allah'a sığınıyorum senin kulun olmamak için.
Son zamanlarda hiçbir şey yapmıyorum.
Sadece seviyorum.
Vatanı, memleketi, garip milletimi, bir de seni.
Vatan denilen şey sensin zaten benim için.
Ben de bu vatan ile sevgili..

Mert DAĞLI 09.04.2023