Kırmızı potinlerinden tanıdım seni,
Beyaz şapkandan, yeşil şalından.
Uzaktan, çok uzaktan tanıdım seni.
Geriye baktığında yakın denecek kadar uzak,
Ama geride bıraktık herşeyi, hep ileriye bakarak.
Sen oradaydın, ben buradaydım
Ve ben orada sen burada kimi zaman.
Hep şaştık bu kadar uzaklaşmamıza böylesine büyük bir hızla.
Geriye baktığında yakın denecek kadar uzak,
Ama geride bıraktık herşeyi, hep ileriye bakarak.
Sırt sırta başlamıştık oysa hayata, bu kurtlar sofrasına,
Uzaklaştık o ilk noktadan her defasında.
Kalmamıştı kimseler arkamıza baktığımızda.
Geriye baktığında yakın denecek kadar uzak,
Ama geride bıraktık herşeyi, hep ileriye bakarak.
En azından, dünya yuvarlakmış ya
Onunla avunuyorum kimi zamanlarda.
Çok zaman alacak olsa da kavuşacağız sonunda.
Geriye bakalım geriye; yakın, yakın olsun, uzak, uzak.
Biraz da geri diyelim ileriye; yol aynı yol nasılsa, ne olacak...
13 Aralık 2015
Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Şiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].
Kayıt Tarihi : 9.8.2022 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!