İstanbul güneşi,
Penceremden uğurladığım gözlerin senin.
Ardından üflediğim amindesin.
Dertlerimin fezasına dert eklerken dostlarım,
Duygularımın sırrına kadem bastım.
Ellerimle örüp astım çilenin yumağını,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
