Çektiğim hicbir sigara dumanını bırakmak istemiyorum
Bedenimin dört bir yanı yansın istiyordum delicesine
Bu ruh bu acıyla yaşamaya çalışırken
Bir yazar diyordu
Dünya düşünenlerin cehennemidir diye
Dünya düşünenlerin cehennemiyse
Amed kokuyor bağrım,
Nereye gitsem de bir suru kendimle götürüyorum.
Suzanı da Adili de kınamıyorum.
Ben ongözlüyü gerdanımda taşıyorum.
Dertlerim Hevseldir
Bazen solarlar bazen köklerinden doğarlar.
Şimdi ölsem günlerce yazdığım dizeleri okuyacaklar her şeye anlam vermeye çalışacaklar oysa bana bu yaşarken lazımdı anlamayacaklar
Yorgun düşmüş ruhum
Öyle durgun öyle huysuz
Bedenime küsmüş
Ne narsist ne bencil
Aynalara küsmüş ruhum
Belki hiç okunmayacak şiirlerim.
Belki de dinlenmeyecek bestelerim.
Çizdiğim resimler sergilenemeyecek,
Veya ayaklarım dans gösterisine şahit olamayacak.
Sahnede ezberlenen tiradlar seslendirmeyeceğim.
Kurgularım çıkmayacak belki.
Benden yok olmamı istediniz ama unuttunuz fikirlerim tüm dünyaya küçük bir rüzgarla esecek sonra sizleri fırtınasında boğacak
E aşktan bayılmasak bari
Malum bünyemiz alışık değil
Ayıltsalar beni devam eder
Sevgim baki çözüm değil
Sarılsam o kollarına
Solusam ciğere o kokuyu durmasam
Bir çocuk gördüm,elinde oyuncağı.
Yüzünde gülümsemesi.
Bir çocuğun bakışıydı.
Gülümsedim.
Bir çocuk gördüm,elinde peçeteler.
Paranoyak kafam!
Ne istediğini bilmez misin?
Ne düşlersin sen?
Bak hele şu haline?
İki kelimeyi yanyana getirsen,
Dünya kopacak gibi düşünme söylediklerini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!