Heba Olan Dünler Şiiri - Mihrican Tunç

Heba oldu dünüm, savrulur halim,
Gözlerim yorgun, içim virane .
Bir ben mi karayım, dünya alim,
Beyazı giyinen hep cefahane.

Zamanın aynası kırık, solgun,
Her parçası kalbimden düşer ,mahsun
Bir yanım sevdaya hala,meftun
Bir yanım sükuta gömülür, kanar.

Geceler ağlar, ben duyar mıyım?
Bir dua gibiyim, kabulu eksik.
Küllerimden doğsam, yanar mıyım?
Aşkın külü kaldı , ateşi kesik.

Beyazlar içinde kara sanıldım,
Oysa karanlıkta ışık yeşerdi.
Bir gül soldu , ben ateşle doldum
Beyazlar içinde ben garip kaldım

Rüzgar alır beni eski zamana,
Sesim yanlı olur yitik düşlere .
Bir ben mi kaldım
n mi cefaya?

Belki karanlığım Rabb'imden sırdı
Rabbim dilerse açar her sabahı.
Beyazı ararken yandım, sustum,
Yandıkça, Rabbin aşkıyla arındım, külden doğandım