Hazin Orman Şiiri - Boğaç Yüzgül

Ormanın ıslak ve kuytu bir patikasındaydı gözyaşlarımız
O romanın bahsettiğinden daha hüzünlü
Hissettiğinden fazlası yani
Suya atılan göl taşları
ve nehrin kıyısında kalan
ve ahşap bir masa üzerinde
ve olan biteni anlamayan bizdik
Yüzdük yüzdük, kuyruk yok
ve yok pahasına yitirildik…

Uzaklardan bir gök gürültüsü duyduk duymadik hatırlamasam da
‘Duyduk duymadık demeyin’ diyordu gökler
Yağmur geliyor
Dört başı mamur gururluyuz oysa
Yağacaksa yağacak
Yıllar ikimizden sağacak
Sağmalız çünkü
Hammal ruhumuz taşıyacak bütün yükünü ızdırabın
Asıl küreklere
Asıl asılabildiğince…

Ormanın ıslak ve kuytu bir köşesi burası
Şarap şişesi
ve dahi rakı şişesi
ve dahi su şişesi bomboş
ve yerde
ve serde delikanlılık bile kalmamış iki gözüm
Yani senin sözüne benim sözüm sessizilk istiyor sadece
Sesi çıkmayan bir sessizlik seslenişi
Hayatın üstümüze üstümüze kafeslenişi…

Orman aynı orman
Sorman hata
Hattaartık durman
Git artık en ıslak halinle
En kuytu dehlizlere…