Hazan Rüzgarı Şiiri - Güven Tekin

Hazan vurdu, bizlere hep.
İlkbaharı, yazı görmedim, hep kışta ömrüm.
Gökyüzü hepmi karanlık?
Aydınlanmayacakmı, hiç hayatım?

Sevdanın, ateşi yaksın beni cehennem gibi.
Sensiz her günüm cehennem zaten.
Dünya seninle cennet bana.
Seni seviyorum desen, bana yeterdi.

Güller açar, yüreğimde yüreğin.
Kuşlar şarkılar, söyler senin gülüşünle.
Senle güzel, eylülde ilk haftalar.
Sensiz gökyüzü karanlık bana.

Denizler hırçın, dağlar kederli, sensizlikten.
Dereler susuz, ağaçlar kuru sensizlikten.
Sadece, seninle gönlüm hep ilkbahar.
Sensiz gönlüm, fırtınalı kış gibi.

Kimseye anlatmasamda, sana olan aşkımı.
Biz biliriz kendimizi, ruhumuzun derinliklerinde.
Yüzümüz solarken, biz sevda ateşi ile yanarız, her saniye.
İnsanların, ruhları kirli anlamazlar.

Yapıştırırlar kara yazıyı, içimizi bilmezler.
İçleri çürümüş fesatlıktan, anlamazlar halden, yoldan.
O yüzden, içimde yaşıyorum sevgimi.
Alev alev sessizce, geceler boyu.