Ufacık umutların kocaman yolcusuyum
Sevgi kırıntılarını doldurdum avuçlarıma
Bir yanım yemyeşil orman bir yanım uçurum
Avuçlarımı açtım kalanlarımı yolladım yara
Ufacık umutların kocaman yolcusuyum
Sana bir yanlızlık hikayesi
Anlatayımmı aşkım
Senin yanındayken özleyenim ben
Ve bana seçtiklerinle kahredenim
Acır içim sen giderken benden
Ve özlenim satır satır yazılır
Kırk kalıp sabunla yıkasalar seni
Aslını değiştirmen olanaksız
Çok yükseklerde görsende kendini
Bir nokta kadar büyümen imkansız
Zaman aşımına uğradın artık
Sen miladımdın benim
Şimdi ne takvimden
Bir yaprak düşüyor
Nede zaman eskisi gibi akıyor.
Sen nefesimdin benim
Ilık bahar rüzgarları gibi
Hep hüzünlenirim akşamları
Çünkü tek başımayım
Öyle ararımki giden yıllarımı
Yaz ortasında sonbahardayım
Sevginin son haddindeyim şimdi
Kapıları çarpmadan bağırıp çağırmadan
Çıkıyorum hayatından sessizlik içinde
Hiç kimseye şikayet etmeyeceğim
Şu andan itibaren senden hiç bahsetmeyeceğim
Gömüyorum her şeyini mezara dönen gönlüme
Gittiğine inanamıyorum hala
Vedalar acıklı olur çünkü
Düşünebildiğim tüm güzel duygularla
Bakan gözlerin hala üzerimde
O günden beri gözlerinin karasını gecede
Pırıltısını yıldızlarda arıyorum
Bir oda dolusu mahkum hepsi ben
Kendi kendime hakim ve savcıyım
Daktilo tuşları renksiz yazıyor
Yok kimseye yollayacak tebligatlarım
Aslında sana gelmek bir an
Yüreğime sığmaz olan senli hislerimi
Şarkıların nameleriyle yollarım sana
Ve özleminle geçen binlerce saniyede
Ulaşılmazlığın hançer oldu bağrıma
Çaresizliğin kör bıçağı böler uykularımı
Mesafeler aramıza setler çeksede
Tükenmez umudum seviyorum seni
Saatler bir ana sürüklensede
Tutkum bitmez seviyorum seni
Aramıza düşmanlar çöreklensede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!