Bırak bu sözleri hayat zaten palavra
Sevgiymiş aşkmış geçtik o ziyafetleri
Geride gözyaşlarıyla ıslanmış ıslak paçavra
Ve kaldı zavalı kabir ziyaretleri
Bırak bu sözleri hayat zaten palavra
Yağmur çişelerken gecenin ışıklarında
Gözlerimde bir damla sana
Süzülürken gözyaşlarım yanağıma
Her söz sen her his sen
Seviyor bu yürek seni
Ve sevecek ebediyen
Ben ölürken gülümsemeliyim
Sizlere ceza verebilmek için
Kısa bir bakış yüzünüze
Mağrur gözlerinizde
Yaş görebilmek için
Ben ölürken gülümsemeliyim
Bir karizmaydı şıktı
İlk fark ettiğim
Gözlerindeki ışıktı
Ayak üstü sohbet etmiştik
Tekrar görüşmeye söz vermştik
Ara sıra telefon ederdi
Bir sigara yakıyorum
Bir nefes bir daha
Sen geliyorsun aklıma
Gözlerim doluyor ahla
Ne ümitlerle başlamıştık
Hep birlikte mutlu olacaktık
Biliyormusun biz iki kişiydik
Hiç biz olmadık nedense
Senin kendine ait bir dünya vardı sendin
Benim sana ayarlı yaşamım kimdim
Beni ben olarak hiç kabullenmedin edemedin
Yaşamında kocaman bir yerim olduğunu
Doğduğum şehire gece çöktü yine
Gri bulutların hakimiyeti gökyüzünde
Acılarını uykularında unutan insanların
Sessiz çığlıkları var kaldırım taşlarında
Yaşam gecelerde bilemekte bıçaklarını
Sabahlarda umutlarımızı törpülemekte
Bir kadehin yanına meze olmuş aşkımız
Meyler kana karışmış dönüşü olamazsız
Bu kolaymıydı aşkımızı yıkmamız
Ahım üstünde kalsın yazıklar olsun sana
Yıllar oldu satır satır benliğimi aradım
Bir bahar günüydü ilk gözlerini tanıdım
Gözlerindeki bakışı bir gülüş tamamlamıştı
Bu aptal aşık o bakışı kalbine kazımıştı
Bir hüsran perdesi vardı gözümde
Yüreğine sakla beni sonsuza değin
Yerimi kimselere verme sakın
Öğle derinlerde olsun ki izim
Sonsuza kadar kazınmasın
Kalbinden ismim
Gözlerin hep öyle güzel baksın bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!