Hazan Dedikleri Şiiri - Özlem Çay

sen..
yolumun ve kayıp zamanın
belirsiz yoldaşı,
alfabemin yaprak döken sekiz harfi.
araf bir mevsime adım atılıyor.
insanların aldatıcı anlam arama çabasını
hayretle izleyen dalların suskunluğunu,
sağır edici çığlıklar ile izliyoruz,
doğa ve şimdilik ben..
koru, arınmak için hazırlıkta.
kendinden yüz çeviren yaşam formlarının,
zemheri ile terk edeceği
dinginliği gözlüyor...
irili ufaklı çıtırtılar
gelecek kopuşların habercisi,
ayrılık başlıyor,
vakit veda zamanıdır..
kalemin mürekkebi
henüz buluşmadan kağıtla,
nemlenmeye başladı beyaz sayfalar..
yanıma düşen yaprağın,
kahve kızılına imreniyor söz öbekleri,
toprağa yayılıyor...
sere serpe seriliyor bağrına
toplamaya elim varmıyor....⚘
.....özlem/
eylül/bir