Hayrullah Değerli Şiirleri - Şair Hayrul ...

Kara haberin geldi yandı yürekler yandı
Toplandık bütün eşin dostun Halil İbrahim
Düğüm düğüm hıçkırık boğazlara dayandı
Ne idi ki canına kastın Halil İbrahim

Kardeşler içinde yedinci sıra
Gülmedi garibim Halise ablam
Gençliği çileyle geçti biçare
Dilerim rahata eresin ablam

Oturur eline alır sazını
Derdini dökmeden gitmez ozanlar
Çekinmeden söyler Hakk’ın sözünü
Kimseye eyvallah etmez ozanlar

Sayısız nimetlerle gelmişiz şu dünyaya
Baksana şu doğaya direği yok semaya
Baksana yıldızlara baksana sen şu ay’a
Şu güneşi doğduran Rabb’imize hamdolsun.

Her bir şeyi muhteşem yürür kendi halinde

1981 yılında askerlik görevimi bitirdikten sonra Huğlu av tüfekleri fabrikasına torna tezgah operatörü olarak işe başladım ve o yılın baharında eşim Vahide hanımla evlendim, köyümde ikamet edip 10 km mesafesi olan Huğlu’ya her gün bisikletle gidip geliyordum.
Sonbahar, köyün deyimiyle güze kadar köyde kalmamız gerekiyordu , artık köyün iş mevsimi başlamıştı, köy demek iş demekti , işler ardı ardına birbirini kovalar, bu sebepten dolayı hemen eşimi alıp Huğlu’ya yerleşmek köylümüzce ayıplanan bir davranış olarak görülürdü.
Ben de bu yüzden köyde kalıp her gün işe gidip geliyor, eşim de her türlü köy işlerinde babamlara yardımcı oluyordu.
Yaz mevsimi gelmiş, harman zamanı başlamıştı, köyümüz bir dağ köyü olduğu için çok tarıma elverişli arazi yok amma kır, bayır demeden her yer karasabanla ekilir ve orakla biçilir önce tarlalara yığınlar halinde istif edilir bütün ekin biçme işi bittikten sonra kağnılarla köyümüzde bulunan harman yerine taşınırdı.
Ben de sap çekme işine yardım etmek için izin alıp babama yardım ediyordum.
Bir akşam yemeği yedikten sonra babam oğlum yarın 5 km uzaklıkta bulunan Borboğazındaki tarlaya gidelim , güneş doğmadan bir sefer yapalım öküzler sıcağa kalmasın çok yorulurlar dedi , ben de tamam baba dedim ve babam erkenden yattı, biz annem, eşim ve kardeşlerim biraz geç yattık,

Atalardan yadigar bir ahlakımız vardı
Eh onu da hallettik ortalıktan kaldırdık
Azıttı insanoğlu ateş bacayı sardı
İnsanlığa husumet getiriyor hasetlik

Duydum haberini Hatice teyze
Rabb’im mekanını cennet eylesin
Nereden başlasam bilmem ki söze
Rabb’im mekanını cennet eylesin

Nisan ayı gelince çiçek açar bademler
Dağları bayırları süsler sarıçiğdemler
Türkü söyleyip coşar öküz, oğlak güdenler
Şenlenirdi dağları bizim diyar ellerin

Hayalinle yaşıyorum
Güle hasret bülbül gibi
Bazen dolup taşıyorum
Bendin aşan bir sel gibi.

Hayat bir merdiven misali dostlar
Yukarı bakarsan son sıradasın
Bir de aşağı bak ön sıradasın
Sana gıpta eder nice insanlar