Derdimi dökmem ben dile
Ağlarım içli içli bilmezsin bile
Ey garip gönlüm sabret her hale
Galip gelsin bu garip senin ehline
Bülbül oldum dilden anlayanım yok
Ben yalnız ve yıkılmış biri değildim
Sadece ağaçtaki yaprak gibi güçsüzüm
Bir rüzgar eserse uçup gideceğim
Kahrolsun ki sensizlikte patlıyorum
İfade edemiyorum kendimi
Ellerini tutunca ne sıcakmış
Zorlu olan kışta bizi aşk sarmış
Girdi kalbime birden bire aşkın ezgisi
İçimde atan kalbim sayende değişti sesi
Ellerimi sımsıkı tut
İçtiğim çayın demi siyahtır
gönlümün resmi karanlıktır
sen yoksan canım neyedir
kimse bilebilir mi yüreğim nerededir
çayı mı senin için yudumlarım
Bir gizemin peşinde koşarken,
Yağmur yağdı üzerime benim,
o yanaklarında küçük gamzen ben olayım,
Ne güzelmiş hayat ellerini tutunca canım.
Biliyor musun kahverengi olan gözlerinle neler yapacaktım
Ne olduğu belirsiz
Bir rüzgar esiyor
Öyle hızlı ama sessiz
Beni etkisine alıyor
Ellerim öyle titriyor ki
Sahi hatırlıyor musun canım
Ben seni karanlık bir gecede gördüm
Sokaklar karanlıktı ve hatta şehrim
Oysaki gözlerinde gelen ışıltıyla sevdim
Ellerini uzakta tutma
Neden ellerimi tutmuyorsun
Beni mahrum bırakıyorsun kendinden
Oysaki hayatı neşeyi bana sen veriyorsun
Biliyorum gözlerin içinde beni saklamışsın
Sessiz sessiz gidiyorum
Ey gülüşüne uzun zamandır hasret kaldığım
Ne olur bir çay yada bir kahve yap
Geride kalsın sensiz kaldığım acı yıllarım
Seninle güzel hem günler hemde bu kalp
Bak lütfen sadece kırılma ve darılma
Esen rüzgar gibiyim derdimi kim bilebilir
Kurmaya başlamadan yıkıldı içimdeki hayaller
Çoğaldı durmadan menfaatperver insanlar
Kanayan yaramın derinliği dünya kadar büyüktür
Aşkımın adı ve simgesiydin bir zamanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!