Evlat ayal konusu, pek revaçta bu günde.
Nesil dinden cüdaysa, hayır umma tekinden!
Büyütürsen onları, barda, cazda düğünde;
Sen Mekke’yi anarken, o bahseder Pekin’den!
Dersen kalbi çevirmek, sırf Allah’ın elinde;
Ben de derim; hidayet taliplere verilir.
Dua zikir yerine, laf koyarsan diline,
Evlatların değil de, senin halin yerilir.
Zehir konan bir küpten, pekmez ummak saçmalık
Ne koyduysan sen ona, onu bulman bir yasa.
Ne yazık ki bu gafı, tercih edip kaç alık;
Sonuç acı çıkınca, koyulurlar bir yas’a.
Madem onlar emanet, davranılmaz mal gibi
Emanete riayet, vecibedir bizlere.
Bunun böyle olduğu, bilinirken bal gibi;
Tam tersini yapıp da, vurmayalım dizlere!
Ne diyorsa fermanda, o dur derdin dermanı!
Yoksa evlat yerine, kelp beslemek evladır.
Kim gündeme alırsa, gökten inen fermanı;
Son kararı verecek, elbet kadir Mevla’dır.
Hidayete layığa, verir mutlak Hak onu.
Cehenneme layığa, verir Rabbim dalalet.
Yani dostlar gerçekte, böyle iken şu konu;
Başka türlü teviller, eder cehle delalet.
Abdullah Toroslu
01.07.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 1.7.2013 19:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!