Hayatın Öğrettikleri Şiiri - İdil Akın

hayat fazla şeyler öğretiyor insana
hiç istemediklerini...
kimsenin suç yok aslında
ben istemedim bunları öğrenmeyi
inan! ben istemedim bunları öğrenmeyi...
inan ben istemedim! ! !
bu akşam yada başka bir zaman dilimi
umrumda değil yaşadıklarım yada hissettiklerim...
bu kalp bana göre değilmiş Tanrım bu kalp benim dayanacağım gibi değilmiş
sen mi düşürdün beni bu çıkmaza?
yoksa ben mi düştüm bir başıma bu kuyuya?
birtek dayanacak omuz,
içi dışı birini istedim çok şey değildi bu Tanrım!
nedir tüm bu yaşadıklarımin içsiz kanayan sebebi! ! !
duyamayacağım kadar az kulağımın duyum sesleri..
sendne başka kimseyi duyamıyorum ben
sana duyamayacak kadar bağlıyım işte
kolum kanadım kulaklarım sensin! !
bugün seni aradı gözlerim
saçma bir günün uğultusunda çiçeğim olursun
konarım sana ağlarım boynunda diye düşünmüştüm
düşünmekte suçmuşki yoktun...
yorumsuz suratımda iki aşağı çizgiden farksızdın
şimdi yüzüm düşmüştü hiçte gayretim yokt düzeltmeye
kimse kimsenin umrunda değil (nerdeyse) ! ! !