Hayatın İki Yüzü Şiiri - Gülçin Şahin

Hayatı hep toz pembe gördüm
Sıkıntı çekmedim,çektirmediler
Yıllar geldi geçti
Karşılaştım zor geldi katlanmak
Stres oldum,yüzümde sivilceler çıktı
Zormuş sorunlar,alışık olmayınca
Ne yapacağınızı bilmiyorsunuz
Kimin şeytan kimin dost olduğunu gördüm
Hiç dostumuz yokmuş anladım,utandım kendimden
Herkes sahte herkes içten pazarlıklı
Zora düşünce ne eşin ne akraban nede dostun oluyormuş
Nefret ettim insanlardan güvenim sarsıldı,yıkıldım derinden
Yüzlerini görsem bile,içim kırık,nefrete dönüşmüş bende
Sahte oldum,dost zannettiklerimin yanında
Gerçek yüz yok ne yazık ki,hele bu devirde
Göremedim çevremde
Hasta oldu annem babam
Biz herkese koşarken,iyilik yaparken
Şeytan dostlar gerçek yüzlerini gösterdi
İnanın ben kimse hakkında kötü düşünmeyen,hayata pozitif bakan birazda saf sayarım kendimi
Ama insanları tanıyınca
Çok şüpheci,güvensiz biri haline geldim
Kime el uzatsam kaldım ortada
Gerçek sevgi buldum zannederken maddiyat çıktı ortaya
İyi bakmak istiyorum yine de hayata
Kurtarın insanoğlu beni
Yine güven,sevgi verin içime.